ŞEBİNKARAHİSAR’ IN ÖNCELİKLERİ

ŞEBİNKARAHİSAR' IN ÖNCELİKLERİ
Salı, 18 Mayıs 2010 11:34
Av. Murat TOKER


60 yıldır Şebinkarahisar'lılara birileri popilist politikaları gereği,
kimileri aman ben kimseden geri kalmayayım diye, kimileri en çok beni
alkışlasınlar diye, kimileri de iyi niyetle cambaza bak cambaza diyor.
Şebinkarahisarlılar cambaza bakarken şehir kimliğini kaybetti, ama kimse
farkında değil.

Şebinkarahisarı yüzyıllardır Şebinkarahisar yapan en büyük özelliği Elazığ
– Sivas – Malatya üzerinden gelen ipek yolunun Karadeniz'e çıkmazdan
önceki son durak olmasıdır.

Şehir ipek yoluna göre yapılanmış kervanların ihtiyaçlarına göre işkolları
gelişmiş, ayrı ayrı arastalarda demirciler, bakırcılar, semerciler,
saraçlar, ayakkabıcılar aynen bugününü sanayi siteleri gibi binlerce
hemşehrimizin ekmek kapısı olmuşlardı.

Şebinkarahisar'a aş, iş, nüfus olarak hayat veriyorlardı.

Şebinkarahisar Karadeniz'den önceki son durak özelliğini kaybedip
“yolların bittiği şehir” olduktan sonra aşını, işini kaybettiği gibi cesur
müteşebbis, ufku olan insanlarında teker, teker büyük şehirlere
kaptırmıştır.

O halde bugün Şebinkarahisar'ın ve Şebinkarahisarlının BİRİNCİ ÖNCELİĞİ
orta Anadoluyu Karadenize bağlayan yolun tekrar faaliyete geçmesi
olmalıdır.

Şebinkarahisarlı yereldeki ve gurbetteki bütün gücüyle EĞRİBEL TÜNELİ'ni
açtırmak için seferberlik ilan etmelidir.

Ancak o zaman Şebinkarahisar'a aş gelir iş gelir göç durur.

Bunun içinde Şebinkarahisar'ın yerel siyasetçileri ve halk önderleri
önümüzdeki bir yıl içinde yapılacak genel seçim öncesinde Giresun
politikasını iyi tahlil etmeli ve gereğini yapıp TBMM'sine Eğribel Tüneli
ile yatıp, Eğribel Tüneli ile kalkacak bir milletvekilini Ankara'ya
göndermeliler.

Önümüzdeki seçimlerde Giresun 4 milletvekili çıkaracak. Bu dağılımda 1
AKP, 1 CHP, 1 MHP ve birde barajı geçecek Saadet Partisi, Sarıgül hareketi
veya Demokrat Parti olabilir.

Şebinkarahisar bu siyasi partilerden birinin birinci sırasına
Şebinkarahisarlı aday koydurulabilirse otuz yıl sonra tekrar mecliste
temsil edilir.

Listebaşı dışındaki adayların artık Giresun' dan meclise gitmesi çok zor.

Eğribel Tüneli'nin açılmasını bugünkü siyasi tabloyla beklersek,
Türkiye'deki bütün tüneller açıldıktan sonra tünel açan iş makinalarını
hurdaya vermeden Türkiye'nin son tüneli Eğribel'ide açalım derler ki o
zaman o tünelin içinden geçip Karadenize ulaşacak son Şebinkarahisarlı da
büyük şehirlere göçmüş olur.

Eğribel Tüneli sadece Şebinkarahisar Alucra ve Çamoluk için değil Giresun
merkez ve sahil ilçeleri içinde çok önemlidir.

Bu yol açılmadığı için Giresun merkez ve sahil ilçeleride gelişmeden
nasibini alamadığı gibi güneşte kalmış kar gibi her gün eriyor küçülüyor.

Eğribel'in iki tarafındaki hemşehrilerimiz Eğribel Tünel'ni açma
dernekleri kurmalı ve yazın tespit edilecek bir günde dağın iki tarafından
kazma kürekle tüneli açma çalışmalarına başlamalı.

Daha öncede yazdığım gibi Ulusal Medyaya gündem olmalıyız, devleti
yönetenleri ve siyasileri ilgisizliklerinden utandırmalıyız.

Şebinkarahisar'ın ikinci kimliği ve zenginliği ceviziydi.

Şebinkarahisar'da ineği, danası, tavuğu, cücüğü, bağı, bahçesi olan
insanlarımızın iki üç ağaçta cevizi varsa bu cevizlerin mahsulünden nakit
ihtiyacını karşılıyor geçimini sağlayıp göçü düşünmüyordu.

Cevizin ikinci getirisi de şehirde başlıyordu. Kış ayları gelip
Türkiye'nin her yerinde işsizlik artarken Şebinkarahisar'ın her
mahallesine ceviz kurma evleri açılıyordu.

İhtiyaç sahibi hemşehrilerimiz çocuklarıyla beraber bu evlerde bütün kış
ceviz kırma işinde çalışıyor, geçimini sağlıyordu.

Yani bu ceviz kırma evleri Türkiye'nin en ölü iş mevsiminde bacasız
mevsimlik fabrikalardı.

Ayrıca yazın ormandan kereste taşıyan kamyoncular içinde ceviz evlerinde
iç ceviz yapılan mahsulü büyük şehirlere taşımak kış aylarında en önemli
gelir kaynağıydı.

Şebinkarahisar 60 yıldır cambaza baktırılırken bütün getirileriyle
cevizini de vadinin Niksar ilçesine kaptırdı.

60 yıldır Şebinkarahisar'ı yönetenler, gurbetteki gücüde arkalarına alıp,
her karış boş toprağı, yol kenarlarına ceviz ağacı diktirselerdi
Şebinkarahisar' ın göçü dururdu.

Cevizin getirisi ve işlenmesi Şebinkarahisar' ın ekonomisine yeterdi.

Şebinkarahisar'ın bir kimliği de dutu, pekmezi, pestili, idi.

Şebinkarahisarlılar 60 yıldır cambaza bakarken pestilin, pekmezin
markasını da Gümüşhane'ye kaptırdı.

Dut pekmezi ve pestili denince Türk halkının aklına artık Şebinkarahisar
değil Gümüşhene geliyor.

Şebinkarahisar'ın bir kimliği de başta Giresun merkez ve sahil ilçeleri
olmak üzere Karadenizin yayla turizm merkezi, aynı zamanda sahilden
yaylarına çıkan hemşehrilerimizin (Cenikli) ihtiyaçlarını karşıladıkları
pazardı.

Öyle ki yaz aylarında Pazartesi ve Salı günü sahilden gelen
hemşehrilerimizin sayısı Şebinkarahisarlılardan fazla olurdu. Salı günleri
esnafın, sanatkarın, üreticinin elinde öğleden sonra satılacak mal
kalmazdı.

Şebinkarahisar bu özelliğini de kaybetti.

2 Nisan'da Osman Ağa'mızın anma töreninden sonra Giresun'dan
Şebinkarahisar'a geçerken Tamdere'de verdiğimiz molada oturduğum kahvenin
önünden dağlara bakınca siteler gördüm. Kahveciye sorunca Kesaplı
hemşehrilerimizin yazlıkları olduğunu öğrendim.

Yola devam edip Şebinkarahisar'a doğru yol aldığımızda gördümki Eğribel
Dağı , sahildeki hemşehrilerimizin yaptırdığı yazlık villalarıyla başta
Tamzara olmak üzere Şebinkarahisar'ın yayla turizmindeki yerini almış.

Tamdere'ye, Eğribel'e yazlık yapan hemşehrilerimizin dedeleri, babaları,
yaz tatilini başta Tamzara olmak üzere Şebinkarahisar'da geçiriyorlardı.

Şimdi ne oldu da sahildeki hemşehrilerimiz dağın başını Şebinkarahisar'a
tercih ediyorlar.

Yerel yöneticiler, Şebinkarahisar'dan Giresun'a gidip gelirken
Şebinkarahisar yerine Eğribel'e yapılan her binanın ağırlığını sırtlarında
hissetmeliler.

Nerde yanlış yapıldığını tespit etmeli yüzlerce yıldır sahilimizin yayla
merkezi olan Şebinkarahisar'dan hemşehrilerimizi dağların başına kaçırmayı
nasıl başardığımızın sebebini bulmalı ve çözüm üretmeliler.

Daha 30 – 40 yıl önce sahilin yaylalarına çıkan hemşehrilerimiz bütün
ihtiyaçlarını, atlarla, katırlarla, yürüyerek Şebinkarahisar'ın Salı
pazarına gelip ihtiyaçlarını karşılarken bugün yarım saatte kırkbeş
dakikada arabalarla niye gelmiyorlar.

Şebinkarahisar yerel yöneticileri ve halkı bu sorununda cevabını bulup
sahili hemşehrilerimizin Şebinkarahisar pazarına gelmesini sağlamalılar.

Şebinkarahisar önce yoluyla, ceviziyle, dutuyla, pekmeziyle, pestiliyle,
yayla turizmi merkezi ve pazar olma özelliğiyle kimliğini geri almalı.

İnsanlarına aş kapısı, iş kapısı açmalı göçü tersine çevirmeli.

Yoksa kimliğini kaybetmiş, nüfusunu kaybetmiş, Ankara siyasetinde ve
bürokrasisinde gücünü kaybetmiş gençlerine aş veremeyen, iş veremeyen bir
şehri kimse durup dururken il yapmaz.

Önce Şebinkarahisar'da ceviz ağacı ekilmemiş bir karış toprak
kalmadığında sadece ceviz Şebinkarahisar'ın ekonomisini ayağa kaldırır.

Vilayetlik yolunu açar.

Şebinkarahisar'a her ceviz fidanı diken hemşehrimiz il olma yoluna bir taş
döşemiş olur.

Önce bu yolu Şebinkarahisarlı tamamlamalı ve yapacağı işleri önem sırasına
göre ele almalı.

E-mail: murattoker@yenitirebolu.com